önceki yazıdan da anlaşılacağı gibi, bu günlerde biraz ağır hissediyorum hayatı. aslında haziran bitmeden, 10 yıl önce 25 haziran'da kaybettiğimiz bir sevgili arkadaşımdan bahsetmek istiyordum ama şimdilik kısa bir giriş..
tanıyan, tanımayan.. çok insanın hayatında iz bırakmış biri hasan safkan.. kimileri onu 'kuzey afrika'dan portekiz'e, ordan eve' isimli gezi notlarından biliyor. internette aradım, ne kendisinin, ne de heykellerinden birinin fotoğrafını bulabildim. bendekileri bir ara becerebilirsem bu sayfada görmek ve göstermek isterim.
ona ilişkin, ortak bir arkadaşımızın söylediği söz hep aklımda. "ama ben onunla birlikte yaşlanmak istiyordum!" doğrusu yaşlandıkça çekilmezleşen olgunlaşmamış çocuklarla dolu şu hayatta, bu lafın ne kadar yerinde olduğu ve insanın hayatta birlikte yaşlanmak isteyeceği insan sayısının azlığı kafama giderek daha çok dank ediyor.
neyse.. bu yazı hasan'a selâm olsun. yaşlanma, büyümeme, peşini bırakmayan çocukluk meseleleri netamelidir, uzundur. başka bir yazıyı ve de sağlam kafayı gerektirir.
