"zamanımızın gerçek bireyleri kitle kültürünün yarattığı kof, şişkin kişilikler değil, ele geçmemek ve ezilmemek için direnirken, acının ve alçalışın cehenneminden geçmiş fedailerdir. bu şarkısı söylenmemiş kahramanlar, başkalarının toplumsal süreç içinde bilinçsiz olarak hedef oldukları terörist imhaya bilinçli olarak hedef kılmışlardır kendi varlıklarını. toplama kamplarının bu adsız kurbanları, doğmaya çabalayan insanlığın simgeleridir."
horkheimer
...
lütfi kuzu
6 mayıs 1959 - 17 ekim 1996
balıkesir'de doğdu. liseyi bitirinceye kadar orada yaşadı.
adana'ya endüstri mühendisliği okumaya gitti, ama üç yıl sonra bu fikrinden caydı. 'dev-yol' okuluna başladı. adana'daki son bir yılını hapishanede geçirip mezun oldu.
istanbul'a basın-yayın okumaya geldi, ama üç yıl sonra bu fikrinden caydı. tanıştığı devin erman'la 'iletişim yayınları' ve 'yeni gündem' sınıflarını bitirip 'birikim' okulundan mezun oldu.
yazdı, çizdi ve 'boyut'ta yönetti.
sırada sevdiği horkheimer alıntısı için 'sinema ve tv' vardı.
bir oğlu var, adı 'deniz'...
son söylediği galiba, 'ben köyüme bir bakayım, siz devam edin' idi.
herhalde, çelenk göndermek yerine insan hakları derneği'ne bağışta bulunun derdi.
ailesi ve arkadaşları
---------------------------------------------------------------------------------
herşey yarım kaldı
“bunu daha önce konuşmuş muyduk?”
yarım kaldı
yeni başlamıştık, nefes nefese..
ay yarımdı
hayat yarım kaldı.
deniz,
öylece kaldı yüzünü elleriyle kapatıp
“eyvah, ben şimdi ne yapacağım”
baba gelip deniz’i sevdi
ay yarım kaldı
soğuk geldi, kapıyı kapattı
kapının kolu yarım kaldı, kapı yarı açık
‘gözlerini kapat oğlum’
gözleri yarı açık
ay, ay…
