güneyde bir plaj:
abi, arkadaşlar, kızkardeşler, herkes yüzüyor.
o'ysa ne kıyıdaki korunakta debelenecek kadar küçük, ne de açıktaki sığlığa ulaşabiliyor.
bir küçük yardım?
kıyıya dönmeden önce sularda, sularla mutlu.
sonra bir adım, bir adım daha.
ayaklarının altından kum ve su kayıp gidiyor.
bolca yutulan sular, yanında beliriveren cankurtaranın gölgesi,
sonraki günlerde uyku-uyanıklık arası dalınıp çıkılan sular.
marmarada bir sayfiye yeri:
bir arkadaş evi. anne, baba.
deniz gündüz başka, akşamüzerleri bir başka.
“güneşin en güzel battığı yerlerden biri.”
güneş denize dalarken dilek tutulup üç taş atılıyor.
denizden gelecek bir mutluluk?
sonraki yıllarda çeşitli deniz kenarları:
kimi zaman taş atarak, kimi zaman yalnızca dalarak.
ama her seferinde daha güçlü biçimde, denize doğru yürümenin hayali. bazen uzaktan, kimi zaman yanıbaşından, ama her daim suyun yüzeyinden bakan bir kamera gibi göz.
film şeridi gibi hayatlar.
o yıllardan birinde herhangi bir gün:
“virginia o sabah birşey yazamamıştı. leonard’ın önerisine uyarak hizmetçiye leonard’ın odasını toplamakta yardım etmeye çalıştı. çok geçmeden bundan yoruldu ve odayı terketti. daha sonra 11.30 sıralarında, hizmetçi onun mantosunu ve bastonunu alıp evin çevresinden uzaklaştığını gördü. ırmağa varınca bastonunu kıyıya uzattı, ceketinin ceplerini büyük taşlarla doldurarak suya girdi…”
epey sonra:
telefonda annenin endişeli, ağlamaklı sesi: “dün gece rüyamda gördüm seni. sulara dalıyordun. öyle kaybolup gittin.”
bir kış gecesi:
bir film bitiyor. film başlarken titreyen ellerle olta hazırlayan adam, hayatını anlatmış olmaktan yorgun. dizlerine kadar suların içinde, kaybettiklerinin acısını gözlerine doldurmuş, ‘son’ sözlerini söylüyor. yalnızca sana söyler gibi.
“ve ben hâlâ dostlarım bunu yanlış bulsalar bile derin sularda avlanmayı sürdürüyorum. burası bir bütün ve ortasından bir nehir geçiyor. nehir, kayalarda bazen yalnızca bir damla bırakıyor. ama o kayaların altında çok şey gizli. benim hayatım."
ve sular hep beni çağırıyor..
